Als VVD houden we onze vijf zetels vast, net zoveel als de twee andere grote partijen van Soest. Op 21 maart werd de uitslag definitief en gaven de lijsttrekkers van de VVD duiding aan de uitslag in het duidingsdebat. Lees hieronder de tekst die lijsttrekker Liesa van Aalst namens de VVD uitsprak.
Graag begin ik met het bedanken van de kiezer. 22.034 Soesters en Soesterbergers hebben hun stem uitgebracht bij deze gemeenteraadsverkiezingen. Hiermee hebben zij zich uitgesproken over wat zij belangrijk vinden en door wie zij zich willen laten vertegenwoordigen.
Een opkomstpercentage van 58% is lager dan we allemaal hadden gehoopt. Zeker nu de wereld om ons laat zien hoe waardevol het is om in een democratie te leven. Hopelijk krijgen we de komende tijd meer gevoel bij het waarom. En we hebben de komende vier jaar weer om te laten zien dat wij iedere stem waard zijn.
De partijen die zetels hebben gewonnen wil ik graag feliciteren: Soest2002, GroenLinks en POS. Van harte!
Vanavond staat in het teken van het duiden van de uitslag. En dat is niet zo eenvoudig. Dat er zetels zouden verschuiven wisten we van tevoren, er doen immers minder partijen mee dan vier jaar geleden. En met zoveel verschillende onderwerpen waar inwoners hun keuze op kunnen bepalen is het doen van stellige uitspraken lastig. Toch wil ik graag een duiding geven namens de VVD, want er is wel iets over te zeggen.
In de campagne stond namelijk één onderwerp centraal: bouwen. Soms over waar wel te bouwen, maar vaker nog over waar niet te bouwen.
De uitslag laat zien dat Soest en Soesterberg hier niet over uit is. De twee grootste partijen worden vaak neergezet als elkaars tegenpolen als het over dit onderwerp gaat. In de raad tellen de zetels en zij zijn samen met de VVD even groot. Ook de uitslag van de andere partijen geeft op dit onderwerp niet de doorslag. Het geeft eerder juist de bevestiging: we zijn er als samenleving nog uit.
En dat is helemaal niet zo gek. Bij de omgevingsvisie hebben inwoners het ons al duidelijk gemaakt. “Heel veel mensen vinden dat er gebouwd moet worden maar als we ze vragen waar dat dan zou moeten en kunnen, dan weten velen geen enkele plek en er is in ieder geval geen consensus over.”
Aan ons de opdracht om met dat gebrek aan consensus toch keuzes te maken. Naar onze mening begint dat met een goed proces. Een proces dat voor iedereen rechtvaardig voelt. Zodat de uitkomst ook rechtvaardig voelt.
Een goed proces betekent voor de VVD dat we met elkaar in gesprek gaan. Met de samenleving en met elkaar. Dat we elkaar de waarom vraag stellen. Dat we argumenten uitwisselen, de stellingen kennen we immers wel. Dat we inzicht krijgen in de maatschappelijke waarde van grond en waar die het grootst is als er woningen op staan. Wetende dat er geen waardeloze stukken grond zijn in onze gemeente.
Gaat dit ertoe leiden dat we het straks allemaal met elkaar eens zijn? Dat verwacht ik niet. Maar het helpt mensen wel om zich gehoord te voelen, binnen en buiten deze raad. Het helpt om goede afwegingen te maken. En het helpt om de uitkomst te accepteren, wat die ook gaat zijn.
Juist omdat we weten dat Soesters er verschillend over denken is het proces misschien nog wel belangrijker dan de uitkomst.
We hebben hierin als gemeenteraad een grote verantwoordelijkheid. Want wij vertegenwoordigen al onze inwoners. Wij vertegenwoordigen al die verschillende meningen en perspectieven uit onze gemeente. En als wij er al niet samen uitkomen, hoe moet onze samenleving er dan samen uit komen?
Bij die verantwoordelijkheid past niet dat we allemaal onze eigen hoek in duiken. Dat we onze stellingen blijven innemen. Dat voelt misschien goed en veilig, maar daar helpen we niemand verder mee. De gemeente niet en de inwoners niet.
Samen problemen oplossen is ingewikkeld. Dat hebben we de afgelopen periode wel ervaren. Tegenstellingen zijn snel gevonden, de verbinding snel verloren. De afgelopen tijd heb ik het vaak gehoord, als wens of als verwijt: het moet anders. Wij willen de informateur vragen om hier onderzoek naar te doen, wat moet anders?
Gelukkig hebben alle partijen de wens uitgesproken om uit de tegenstellingen te komen. Elkaar te vinden in wat we gemeenschappelijk hebben. Dat we allemaal onze inbreng willen geven als het gaat om de grote vraagstukken. En dat we daar waar we het oneens zijn, dit op een respectvolle manier willen uiten.
Als VVD willen wij dit ook. Daarom vragen wij de informateur om een brede coalitie te onderzoeken. Een coalitie die niet bestaat uit het ene of het andere perspectief, maar waar ze in zijn verenigd. De partijen met 5 zetels hebben het grootste mandaat gekregen van de kiezer en zijn daarmee een logische basis voor een coalitie hoewel er natuurlijk verschillende mogelijkheden zijn. Het zal u niet verbazen dat wij geen partijen uitsluiten. Hoewel het minder voor de hand ligt dat partijen met 1 zetel bestuursverantwoordelijkheid nemen in het college.
Bouwen is niet de enige belangrijke opgave voor de komende jaren. Wij denken ook aan duurzaamheid en hoe we samenleven en zorgen voor elkaar. Dit waren de afgelopen jaren belangrijke opgaven en blijven dat ook de komende periode. In de campagne ging het er niet vaak over, maar ook de energietransitie kan tot grote verdeeldheid leiden. De wens om er te zijn voor de mensen die dat nodig hebben, brengt verschillende partijen juist samen. Maar ook daar zijn weer keuzes nodig die niet altijd eenvoudig zijn.
Na het lezen van het overdrachtsdocument dat we vorige week ontvingen duizelt het ons bijna van wat ons te doen staat. De druk op onze uitvoeringskracht springt daarbij het meest in het oog. Alles moet, maar niet alles kan. En het moet wel kunnen. Want ook onze gemeentefinanciën moet op orde moeten blijven. Dit alles vraagt om keuzes die we nu misschien nog niet helemaal kunnen overzien.
Wij vragen de informateur dus om een coalitie te verkennen:
- Die de grootst denkbare meerderheid aan perspectieven verenigt als het gaat om bouwen en te onderzoeken waar zij elkaar kunnen vinden
- Na te gaan of op de andere grote opgaven overeenstemming mogelijk is over de aanpak
- Na te gaan wat er anders moet in onze manier van samenwerken met elkaar
Om zo te komen tot een coalitieakkoord met inbreng vanuit de raad en samenleving dat richting geeft voor de komende vier jaar.
Corona en nu de Oekraïne crisis laat wel zien dat het onmogelijk is om vier jaar vooruit te kijken en precies vast te leggen wat we wanneer gaan doen. Niet alleen wat we willen bereiken is belangrijk, maar misschien nog wel belangrijker is hoe we tot besluiten willen komen.