Op de fiets door Soest, om ondernemers te bezoeken of een bezoek te brengen aan de SWOS. Dat was het leven van Liesa van Aalst voor corona ons leven binnenkwam. “Net als mijn collega’s zit ik nu non stop achter mijn computer. De eerste periode vond ik heel onrustig. Veel afspraken gingen niet door, terwijl ik er juist wilde zijn en aan de slag wilde. We moesten met elkaar zoeken naar hoe verder. Toen we dat gevonden hadden, kreeg ik zelf ook meer rust.”
Van onrust naar acceptatie
“Als wethouder is het belangrijk contact te hebben met mensen. Als ik vroeger door het dorp fietste, kwam ik altijd wel iemand tegen. Dan maakten we even een praatje. Zo wisten we van elkaar waar we mee bezig zijn.” Van Aalst geeft aan dat ze nog steeds goed bereikbaar is. Ze merkt wel dat een mailtje sturen voor veel mensen een grotere drempel is, dan haar persoonlijk aan te spreken in het dorp.
Achter gesloten deuren
Als wethouder is Van Aalst verantwoordelijk voor economie, financiën en het sociaal domein. Ze vertelt hoe sommige problemen echt opvallen. “De gesloten deuren in de winkelstraten, ondernemers die het moeilijk hebben omdat hun zaak dicht is.” Andere dingen blijven veel meer achter de voordeur. Mensen met schulden, kinderen die het moeilijk hebben en de groei van geweld binnen het gezin. “Het gevolg van de maatregelen is voor iedereen anders. Maar we maken ons allemaal op de een of andere manier zorgen.”
In beweging
Van Aalst vertelt dat ze ziet dat de gemeente meer dan ooit nodig is. “Door corona zijn mensen in beweging. Het is mooi om te zien hoe krachtig we met zijn allen zijn, hoe we elkaar helpen en ons aanpassen. Dat geldt ook voor ons als gemeente, we bewegen zoveel mogelijk mee met wat er gebeurt. We kijken hoe we van betekenis kunnen zijn. Bijvoorbeeld door met horecaondernemers mee te denken over het vergroten van de terrassen.”